Papier jako materiał archeologiczny jest nietrwały i rzadko stanowi przedmiot badań archeometrycznych. W związku z tym nie udało się jeszcze wypracować jednoznacznej metodyki badań i konserwacji in situ obiektów papierowych, przynależnych do kultur pozaeuropejskich. Niniejszy projekt zakłada zastosowanie dostępnych technik analitycznych w celu wydatowania, określenia miejsc pochodzenia, jak również dokumentacji rękopisów. Analiza włókien dostarcza informacji z jakiego surowca został wykonany papier.
Porównując wyniki badań włókien z obszarem występowania roślin papierniczych użytych do produkcji tego papieru, możemy wywnioskować możliwy region pochodzenia podłoża piśmienniczego dokumentu lub księgi. Wyniki badań pomagają również w rekonstrukcji historii papieru i innych materiałów piśmienniczych w Himalajach i Centralnej Azji. Oczywistym jest, że im więcej badań i danych będzie dostępnych, tym większą precyzję uda się uzyskać w określaniu miejsc produkcji poszczególnych materiałów.